Cruciale overwegingen bij kabelgoten en -ladders

Een juiste keuze bij de installatie van kabelgoten en kabelladders is van essentieel belang om de betrouwbaarheid en duurzaamheid van elektrische installaties te waarborgen. Onjuiste keuzes kunnen desastreuze gevolgen hebben, variërend van een verminderde draagkracht tot problemen met corrosie. In dit artikel behandelen we richtlijnen, normen, en overwegingen om tot een weloverwogen keuze te komen.

Normen als Leidraad

Bij het installeren van kabelgoten is het van cruciaal belang om te voldoen aan de geldende normen, zoals IEC 61537 en EN 61537. Deze normen dienen als kwaliteitsreferenties en stellen strenge testcondities vast waaraan kabeldraagsystemen moeten voldoen om duurzaamheid en betrouwbaarheid te waarborgen.

Deze normen omvatten verschillende uitgebreide tests, zoals tests van veilige werklasten, impedantie van kabelgoot- en draagsystemen, en corrosiebestendigheid. Het begrijpen en naleven van deze tests is essentieel, omdat ze de duurzaamheidsaspecten van de kabelgoten beoordelen, zoals hun draagvermogen, weerstand tegen corrosie en elektrische eigenschappen.

IEC 61537 en EN 61537 bieden een solide basis voor de keuze van kabelgoten

Bij de beproevingen van veilige arbeidslasten wordt de maximale belasting bepaald die een kabeldraagsysteem kan dragen. Dit is cruciaal om ervoor te zorgen dat de kabelgoten bestand zijn tegen zware belastingen en betrouwbaar blijven in gebruik. De impedantietesten evalueren de elektrische eigenschappen van het systeem, wat essentieel is voor de veiligheid en betrouwbaarheid van de installatie. Daarnaast zorgen de corrosiebestendigheidstests ervoor dat de kabelgoten bestand zijn tegen corrosieve omgevingen, vooral in industrieën waar agressieve chemicaliën aanwezig kunnen zijn.

IEC 61537 en EN 61537 dienen niet alleen als solide basis voor het kiezen van kabelgoten, maar fungeren ook als gids voor installateurs bij het selecteren van systemen die geschikt zijn voor verschillende toepassingen. Het begrip en naleven van deze normen zijn van essentieel belang om de duurzaamheid en prestaties van elektrische installaties te waarborgen, ongeacht de specifieke omgeving of industrie waarin ze worden toegepast. Het is belangrijk voor installateurs om deze normen te begrijpen en op te volgen om ervoor te zorgen dat de kabelgoten voldoen aan de vereiste kwaliteit en betrouwbaarheid.

KEUZEBEPALENDE FACTOREN

Om een goede werking te garanderen, is het cruciaal om een geschikte kabelkeuze te maken. Factoren zoals de plaats van de kabelgoot, het aantal te dragen kabels, het type kabels, de draagkracht van het bevestigingsmateriaal en de sterkte van het plafond spelen allemaal een belangrijke rol. In sommige gevallen kan ook gekozen worden voor kabelladders, waarmee langere afstanden kunnen worden overbrugd met minder steunpunten, wat economisch interessant kan zijn. Het is echter belangrijk op te merken dat dit niet altijd en overal van toepassing is. Uiteindelijk zal het type toepassing bepalen welk type kabelgoot of -drager het meest geschikt is.

Type industrie

In de industriebouw worden ze veel toegepast, omdat men dan makkelijk de machines van de benodigde bekabeling kan voorzien. In de voedingsindustrie is inox het aangewezen materiaal voor de kabelgoot. Gewoon staal zal corrosie uitlokken, wat vervolgens tot voedselverontreiniging kan leiden. Constructiematerialen in de voedingsmiddelenindustrie moeten aan de volgende eisen voldoen:

• Bestand tegen agressieve productstromen zoals vruchtensappen, vetzuren en dergelijke
• Bestand tegen omgevingen met een hoog vochtgehalte en/of relatief veel CO₂
• Bestand tegen reinigingsmiddelen
• Geeft geen ongewenste stoffen (VOS – Vluchtige Organische Stoffen) af – die kunnen immers de geur, smaak of voedselveiligheid negatief beïnvloeden

Binnen of buiten?

De locatie waar de kabelgoot wordt geïnstalleerd, heeft een belangrijke invloed op het type kabelgoot dat moet worden gebruikt (zie Tabel 1). Als de kabelgoot buiten wordt gebruikt, zal deze worden blootgesteld aan vocht en andere agressieve stoffen, dus is het belangrijk om te kiezen voor thermisch verzinkte kabelgoten die bestand zijn tegen dergelijke omstandigheden. Binnenin is het ook niet mogelijk om zomaar elke kabelgoot te gebruiken. Kabelgoten in de voedingsindustrie zullen andere vereisten hebben dan kabelgoten in tunnelcomplexen of chemische fabrieken. Voor meer informatie kunt u terecht in Tabel 1.

Externe invloeden

Kabelgoten kunnen worden voorzien van coatings om beter bestand te zijn tegen negatieve invloeden van bovenaf. Een chemische epoxycoating verhoogt de chemische resistentie, terwijl een polyestercoating de goot uv-bestendig maakt. In zeer agressieve omgevingen kan een combinatie van epoxy met een topcoat van polyester worden gebruikt. Kleurcoatings kunnen helpen bij grote projecten om aan te geven welk type kabels in elke kabelgoot moeten worden geplaatst. Bijvoorbeeld: het gebruik van blauw voor netvoeding en rood voor datacommunicatiekabels. Er zijn ook andere coatings op de markt die voornamelijk esthetische doeleinden dienen.

Aantal kabels

De kabelgoot moet worden afgestemd op de hoeveelheid kabels op de werf, omdat de ruimte die de kabels in beslag nemen de breedte en hoogte van de goot zal bepalen. Het is belangrijk om bij de berekening niet alleen rekening te houden met de totale ruimte die de kabels innemen, maar ook met de tussenruimte en mogelijke oversteek van kabels. Een realistische vuistregel is (2r)², wat een goed uitgangspunt biedt voor het bepalen van de benodigde breedte en hoogte van de kabelgoot.

Veel fabrikanten geven een specifieke draagkrachtwaarde, zoals bijvoorbeeld 2,5 N/m per cm² kabelbelasting. Professionele installateurs nemen vaak de kabelsectie in overweging en zorgen voor een gelijkmatige spreiding van de kabels. Een goede ventilatie is essentieel en het gebruik van kleinere kabelsecties kan kostenvoordelen opleveren. Bijvoorbeeld: een goot van 300 bij 60 heeft een maximale kabelbelasting van ongeveer 42 kg/m. Het is ook belangrijk om rekening te houden met toekomstige uitbreidingsmogelijkheden van de elektrische installaties en om een zekere reserve in te bouwen. Zorg ervoor dat de kabels niet boven de hoogte van de kabelgoot uitsteken (zie Tabel 2), waardoor er een balans moet worden gevonden tussen voldoende hoogte en breedte.

Soorten kabels

Verschillende soorten kabels, zoals coaxkabels, vermogenskabels en datacommunicatiekabels, moeten vaak door één kabelgoot worden geleid. Elke kabel heeft zijn eigen kenmerken. Draadgoten worden doorgaans gebruikt voor databekabeling, vooral in datakasten waar veel kabels moeten worden afgetakt. Deze goten zijn ook geschikt voor gebruik in valse plafonds en verhoogde vloeren. Wanneer kabels met een grote warmteontwikkeling worden getransporteerd, zoals in bedrijven met veel motoren, zijn brede kabelgoten met ventilatiegaten meer geschikt. Bij installaties met verschillende soorten kabels moeten er voorzorgsmaatregelen worden genomen om interferentie te voorkomen, zoals het opsplitsen van de goot in parallelle delen met afscheidingen, of het gebruik van meerdere aparte kabelgoten. Bij bochten is het belangrijk om rekening te houden met de buigradius van de kabels om onnodige warmteontwikkeling te vermijden.

Draagkracht

De draagkracht van de kabelgoot varieert tussen merken en afhankelijk van de ondersteuningsafstand. Over het algemeen is de draagkracht ongeveer 15 kg per 100 mm breedte bij een hoogte van 60 mm. Het is belangrijk om de formule in het gele kader te gebruiken om de exacte draagkracht te bepalen. Bij het ophangen van de kabelgoot aan het plafond, is het belangrijk om zorgvuldig keilbouten met een treksterkte van 8.8 te kiezen en om aandacht te besteden aan de verankering in het plafond. De schuifspanning (Tau) wordt berekend met de formule F/A. Zorg ervoor dat er voldoende schroefdraadlengte is en realiseer je dat de bevestiging van groot belang is voor de totale draagkracht.

Overweeg oplossingen zoals extra lange spankabelgoten om het aantal steunpunten te verminderen

Let op de steunafstand, oftewel de afstand tussen opeenvolgende ophangingen, om doorhanging te voorkomen. Een algemene richtlijn is een steunafstand van 1,5 meter, maar pas deze aan afhankelijk van de specifieke situatie. Overweeg oplossingen zoals extra lange verspankabelgoten van drie meter of meer om het aantal steunpunten te verminderen. Houd er ook rekening mee dat de lengte tussen de bevestigingsbout en de kabelgoot van invloed is op de draagkracht. Een afstand van 300 mm wordt vaak als goede vuistregel genomen, zodat toekomstige onderhouds- of aanpassingswerken niet bemoeilijkt worden.

DRAAGKRACHT BEPALEN

U kunt de draagkracht van een installatie als volgt te weten komen:

Een kabelgoot van 300 mm bij 60 mm met een kabelinhoud van 178 cm² heeft een draagkracht van ongeveer 500 N/m, wat overeenkomt met ongeveer 50 kg per meter. Het is echter belangrijk op te merken dat dit alleen geldt als de bevestiging volgens de juiste richtlijnen is uitgevoerd. De daadwerkelijke draagkracht kan variëren afhankelijk van het merk. Sommige fabrikanten bieden belastingsgrafieken aan die specifieke informatie bieden. Het is essentieel om de testtypes die beschreven zijn in de IEC-standaard te vergelijken en ook rekening te houden met mogelijke uitbreidingen van de kabelgoot.

Kabelladders

Ook kabelladders spelen een essentiële rol bij het creëren van een effectieve kabelmanagementinstallatie. Het is van cruciaal belang om de juiste kabelladders te selecteren om optimale kabelgeleiding te garanderen. Het is belangrijk om de relevantie van oppervlaktebehandelingen te benadrukken die nauwkeurig zijn afgestemd op de omgeving waarin de installatie wordt geplaatst. Deze oppervlaktebehandelingen zijn van vitaal belang om de corrosiebestendigheid en duurzaamheid van de kabelladders te waarborgen, wat op zijn beurt bijdraagt aan een kostenefficiënte en betrouwbare langetermijnoplossing.

Het is noodzakelijk om een grondige analyse van de omgeving uit te voeren, waarbij factoren zoals vervuiling, vochtigheid en zoutgehalte worden meegenomen, om een weloverwogen keuze te maken voor oppervlaktebehandelingen. Een veelvoorkomende fout is overdimensionering, waarbij de gekozen oppervlaktebehandeling niet in lijn is met de omgevingsomstandigheden. Bijvoorbeeld: thermisch verzinken gebruiken in een droge binnenomgeving kan onnodige kosten met zich meebrengen. Daarom is het essentieel om de omgeving grondig te analyseren voordat de meest geschikte oppervlaktebehandeling wordt gekozen.

Daarnaast is het optimaliseren van de ondersteuningsafstanden een belangrijk aspect dat aandacht verdient. Het vergroten van de ondersteuningsafstanden, bijvoorbeeld van 1,5 meter naar 4 meter, kan aanzienlijke kostenbesparingen opleveren. Dit resulteert in minder gebruikte producten in de installatie, wat niet alleen kosten vermindert, maar ook een positieve invloed heeft op transportkosten en milieueffecten. Het aanpassen van de ondersteuningsafstand moet echter in lijn zijn met de vereiste belastingcapaciteit, waarbij het juiste type product wordt gekozen om een geoptimaliseerde installatie te realiseren die voldoet aan de werkelijke behoeften.

Met medewerking van Stagobel